Eetproblematiek kan gezien worden als de lijfelijke oplossing voor een misgelopen hechting of verbinding met de hechtingsfiguur. Ook al is die oplossing zeker niet de meest ideale, toch kan met eten ongelimiteerd worden omgegaan met de suggestie van verbinding. Als die suggestie van verbonden zijn gevoeld wordt, dan wordt het zaakje weer uitgekotst, want onbekend, maakt onbemind, nietwaar?

Het is een voortdurende afwisseling van een verlangende positie (de maagstreek voelt leeg) en een ervarende positie (de maagstreek gevuld met de suggestie van verbinding) waarbij steeds weer de bekende ervaringspositie (dwangmatig) wordt opgezocht.

Bovendien komt ook hier de hechtingsproblematiek naar voren in de duidelijk vermaterialiseerde vorm. Therapeutisch gezien moeten er grote vraagtekens gezet worden als de ‘gedragsthema’s’ eten c.q. drinken ingezet worden als therapeutische ingang tot herstel..!

Een 24-uurs ‘hechtingsprogramma’ gedurende lange tijd, waarbij in de experimenten goede ervaringen worden opgedaan op het gebied van ‘gedragen worden’, ‘gekoesterd worden’ ‘bevestigd worden’, en ook met ‘ik kan het zelf’, ‘zie mij eens’ …enzovoort.

Insteken op eetgedrag, drinkgedrag en ander verslavingsgedrag, gaat voorbij aan de basale grond van het probleem.